Es una propuesta de la vicaría de Evangelización en colaboración con la delegación diocesana de Laicos
El reparto se realizará durante el viernes 21 y el sábado 22 en las celebraciones de la tarde. ¡Consulta el listado de parroquias!
Como en años anteriores nos ponemos en contacto con vosotros para informaros sobre la Luz de la Paz de Belén. El lema de la Luz de la Paz de Belén que los Scouts Católicos proponen para este año es: “EXISTA LA LUZ”.
Es una invitación a abrir las puertas del corazón a la Luz que todo lo hace nuevo y todo lo transforma, y a prepararnos para vivir el nacimiento del que quiere nacer dentro de cada uno de nosotros.
El proyecto es una iniciativa de los Scouts y Guías de Austria que, con la colaboración de Scouts de diferentes países de Europa y otros continentes, reparten la Luz de la Paz encendida cada año por un niño o niña austriaco en la cueva del Nacimiento de Jesús en Belén. Unas semanas antes de Navidad, se reparte la Luz a todas las delegaciones asistentes para que la hagan llegar a sus respectivos países con un mensaje de Paz, Amor y Esperanza.
Desde la delegación de Laicos y la vicaría de Evangelización queremos que llegue a todos los rincones de la diócesis. La celebración interdiocesana del reparto de la Luz de la Paz de Belén se hará el sábado 22 de diciembre, a las 18:00 horas,en la iglesia conventual de San Francisco (Santiago de Compostela). Para respetar esta decisión de todas las diócesis de Galicia, nos han pedido expresamente que no entreguemos la Luz antes de ese día y esa hora.
La propuesta de nuestra diócesis es realizar el reparto el sábado 22 de diciembre en las celebraciones de la tarde (a partir de las 18:30h.). La manera de hacer el reparto lo dejamos a vuestra elección: en las misas de la tarde o con una celebración especial. Sea como sea, sería interesante que se explicara de donde procede este gesto y la intención del mismo.
Se adelantarán a este reparto, concretamente al viernes 21, las parroquias de Burela (19h.) y San Xosé Obreiro de Narón, a nivel de la UPA San Martiño de Xubia (19h.).
Desde la vicaría de Evangelización hemos hablado con los distintos arciprestes y la Luz estará disponible durante Navidad en:
• Arciprestado de Ferrol: Parroquia de San Julián (de 10.30h a 13h. y de 18 a 20h.)
• Arciprestado de Xubia: UPA Narón y San Sadurniño
• Arciprestado de Ortegal/As Pontes: Ortigueira y As Pontes
• Arciprestado de Terrachá: Vilalba, Guitiriz y Castro de Ribeiras do Lea
• Arciprestado de Viveiro: Parroquias de Viveiro y Concepcionistas
• Arciprestado de Ribadeo: Parroquia de Ribadeo y Clarisas
• Arciprestado de Mondoñedo: Parroquia de Foz y Seminario; parroquia de San Ciprián (sábado 22, a las 20h.)
“Cales son as pedras grandes na miña vida?” Un conto sobre como estabelecer prioridades…
“Nunca atopo tempo para as cousas importantes” Sóache? Eu durante moitos anos fun protagonista desta frase ou unha moi parecida. Se é o teu caso, se non encontras tempo para as túas prioridades, para actividades ou tarefas que che gustaría facer, para cumprir os teus soños, propóñoche ler o seguinte conto…
Un día, unha anciá profesora foi chamada para falar sobre a planificación máis eficaz do tempo aos mandos superiores dalgunhas importantes empresas norteamericanas. Entón decidiu probar un experimento. De pé, sacou de debaixo da mesa un gran tarro de cristal baleiro. Asemade tomou tamén unha ducia de grandes pedras que colocou con delicadeza unha por unha, no vaso até o encher.
Cando xa non se podía meter máis, preguntou ao público: «Pensan que o tarro está cheo?», E todos responderon: «Si!». Esperou un intre e insistiu: «Están certos?». Inclinouse de novo e sacou de debaixo da mesa unha caixa chea de grava que botou con precisión enriba das grandes pedras, movendo lenemente o tarro para que se coasen entre elas até o fondo. «Está cheo desta vez o tarro?», preguntou.
Máis prudentes, os espectadores comenzaron a comprender e responderon: «Tal vez aínda non». «Ben!», contestou a vella mestra. Inclinouse novamente e sacou un saquiño de area que, con coidado, botou no vaso. A area encheu todos os espazos que había entre as pedras e a grava. Entón preguntou unha vez máis: «Está cheo agora o vaso?». E todos, sen dubidar, responderon: «Non!». En efecto, respondeu a mestra, e, tal como esperaban, tomou a xerra que estaba na mesa e verteu auga no tarro ata o borde.
Nese intre, ergueu a vista cara ao auditorio e preguntou: «Cal é a gran verdade que nos amosa este experimento?». O máis audaz, pensando no tema do curso, respondeu: «Demostra que tamén cando a nosa axenda está completamente chea, cun pouco de boa vontade, sempre se pode engadir algún compromiso máis, algunha outra cousa por facer».
«Non –respondeu a profesora–; non é iso. O que o experimento demostra é outra cousa: se non se introducen primeiro as pedras grandes no vaso, xamais se conseguirá que caiban despois». Tras un instante de silencio, todos se decataron da evidencia da afirmación. Así que proseguiu:
«Cales son las pedras grandes, as prioridades, na súa vida? A saúde? A familia? Os amigos? Defender unha causa? Levar a cabo algo que lles importa moito? O importante é meter esas pedras grandes no primeiro lugar na sús axenda. Se se dá prioridades a milleiros doutras cousas pequenas (a grava, a area) encherase a vida de nimiedades e nunca se atopará tempo para dedicarse ao verdadeiramente importante.