Sin compromiso, no hay trabajo decente

Celébrase hoxe a Xornada Mundial polo Traballo Decente. Trátase dun día no que se nos convida a reflexionar sobre a realidade do traballo no momento actual e sobre a importancia de que se desenvolva en condicións xustas e decentes. Só así se conseguirá que o traballo, unha realidade humana tan fundamental na vida das persoas, contribúa ao crecemento integral de cada persoa e á construción do ben común. En efecto, como indican as organizacións eclesiais que promoven a plataforma ‘Iniciativa polo Traballo Decente’ (Cáritas, Manos Unidas, HOAC e CONFER), trátase dunha xornada para “celebrar e reivindicar o traballo como dereito e actividade para o coidado das persoas, do ben común e do planeta”.

Se miramos a realidade actual, seguimos percibindo nuboeiros na realidade do emprego. Se o ano pasado facía referencia, nesta mesma mensaxe, á situación das nosas comarcas polo perigo de desmantelamento do armazón industrial inserto na nosa diocese, hoxe a situación non é moito máis favorábel. Seguen dándose escenarios que nos visibilizan un presente e un futuro dolorosos. Podemos pensar, por exemplo, no impacto que poden ter as medidas propostas nos caladoiros que leven a unha redución da frota pesqueira, tan presente na nosa diocese. Ou podemos albiscar as consecuencias da inflación que está a dificultar o traballo en tantas empresas, especialmente as pequenas, coas inevitables consecuencias nas familias, sobre todo as máis vulnerables. Ou podemos facer mención do medio millón de traballadores migrantes en situación administrativa irregular que non poden ser empregados, aínda que puidesen, por regulamentos que han de ser revisados. Ou podemos fixarnos en tantas persoas que viven en situación de paro, especialmente as máis maiores, debido á alta taxa de paro estrutural que carrexamos. Ou podemos escoitar os relatos de tantos mozos e mulleres que traballan en condicións laborais e contratos que deixan moito que desexar, ou as familias dos traballadores que faleceron no desenvolvemento da súa actividade…

Son realidades que evidencian o sufrimento e a dor que se vive nesta dimensión humana cando, lonxe de respectar a orde ética xusta, ponse a primacía na capital fronte ao traballo. Quizais por iso hai que acoller e apoiar as iniciativas do papa Francisco, que convida á renovación da orde económica desde outra paradigma máis humano, no que se está chamando “a economía de Francisco”.

A Xornada deste día convídanos a mobilizarnos a través do noso compromiso. Sabemos por experiencia que os cambios non se producen desde a pasividade. E que só o compromiso, acompañado da graza, pode iniciar procesos de cambio. Unha transformación á que todos os actores económicos están convocados: os sindicatos, buscando sempre o ben xusto de todos os traballadores, fomentando convenios e acordos alcanzables; os empresarios, profundando nas consecuencias de comprender a empresa como “comunidade de persoas”; os accionistas, renunciando a réditos inxustos que deshumanizan e provocan dor; o Estado, fomentando o pleno emprego, promovendo políticas fiscais e laborais que acollan as lexítimas reivindicacións dos implicados; a sociedade en xeral, fomentando unha conciencia social que posibilite unha auténtica fraternidade; a propia Igrexa, estudando e asimilando a súa propia Doutrina Social.

Os seguidores de Xesús estamos implicados na construción do Reino de Deus. Un Reino que se proxecta no máis aló, pero que ten as súas lóxicas consecuencias no ordenamento da sociedade. Precisamente esa proxección é a que hoxe nos dá horizonte, claves, esperanzas e forzas para seguir traballando pola xustiza. Oxalá a nosa Igrexa diocesana saiba acompañar e promover toda esta realidade, presenza invisible de Deus.

O voso irmán e amigo.